 |
Άνθρωποι απλοί και ζεστοί, τοπικά πανηγύρια και γιορτές, χαλαρή φιλική ατμόσφαιρα, πλούσια πολυτάραχη ιστορία, ενετικά κάστρα, βυζαντινές καστρο-πολιτείες, κατανυκτικά μοναστήρια, περίτεχνα καμπαναριά, γραφικά ξωκλήσια, εντυπωσιακά γεφύρια, καταπράσινα χωριά, φυσικές πηγές, εκτενείς αξιοποιημένες παραλίες, μικροί γραφικοί κόλποι, εύγευστα τοπικά προϊόντα. Αυτά είναι τα Κύθηρα!
Η Πρωτεύουσα του νησιού, η Χώρα, με ολόλευκα σπίτια που έχουν δώματα για στέγες, με στενά πλακόστρωτα δρομάκια και πολύ σφιχτή δόμηση και με τρεις κατηγορίες κτηρίων που ξεχωρίζουν: τα αρχοντικά σπίτια, τα σπίτια των κατοίκων της πόλης, και εκείνα των απλών ανθρώπων, και τα τρία είδη διατηρημένα σε καλή κατάσταση.
Η Χώρα είναι χαρακτηρισμένος παραδοσιακός οικισμός, με ενδιαφέρουσα (αιγαιοπελαγίτικη) αρχιτεκτονική αφού μερικά από τα σπίτια και τα αρχοντικά του είναι από τα παλαιότερα στο νησί.
Ένα χαρακτηριστικό της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της είναι η χρήση ντόπιου πηλού –αντί ασβέστη – στους εξωτερικούς χώρους των κατοικιών. Ο λόγος εδώ δεν είναι μόνο οικονομικός αλλά και λειτουργικός καθώς με τον ασβέστη οι οικισμοί θα διακρίνονταν από μακριά και το νησί θα αποτελούσε συχνότερα στόχο πειρατικών επιδρομών. Οι συχνές αυτές επιδρομές ευθύνονται για τη δημιουργία απλών κατασκευών με φρουριακή αρχιτεκτονική για προστασία.
Σήμερα στα Κύθηρα υπάρχουν 66 καταγεγραμμένοι οικισμοί, από τους οποίους 56 είναι κατοικήσιμοι, στο σύνολό τους κτισμένοι στο εσωτερικό οροπέδιο και πάνω στη ραχοκοκαλιά του αστικού οδικού άξονα που ενώνει το Βορρά με το Νότο του νησιού Από τους δεκάδες αυτούς οικισμούς, τα Αρωνιάδικα, τα Καστρισιάνικα, η Κάτω Χώρα, ο Μυλοπόταμος και η Χώρα έχουν κηρυχθεί παραδοσιακοί με βάση το Προεδρικό Διάταγμα ΦΕΚ 594/13-11-1979.
Σεμπρεβίβα, το μικρό κίτρινο λουλούδι πήρε το όνομά του από την ιταλική λέξη, «sempre» που σημαίνει πάντα και τη μετοχή του ρήματος, «vivere» που σημαίνει ζω, δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση ζωντανό για πάντα.
Το άνθος αυτό, σύμβολο της παντονινής αγάπης, φύεται στα Κύθηρα, την Αμοργό (Helichrysum amorginum) όπου υπάρχει και ένα σπάνιο είδος με υπόλευκο χρώμα, αλλά και στα ορεινά πετρώδη εδάφη της Ηπείρου. Περιλαμβάνει πάνω από 500 είδη σε όλο τον κόσμο πολλά εκ των οποίων καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά, στην Ελλάδα όμως υπάρχουν περίπου δέκα είδη.